Παρασκευή 15 Αυγούστου. Ημέρα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.
Μία από τις Μεγάλες ημέρες της Χριστιανοσύνης, που όλη η Ήπειρος – και όλη η χώρα – σε κάθε γωνιά της πανηγυρίζει και εορτάζει το “Πάσχα του Καλοκαιριού”. Υπό άλλες συνθήκες όμως… Οι φετινές συνθήκες για τους κατοίκους του Δήμου Ζηρού, δεν χωράνε χαρές.
Η εβδομάδα του 15 Αυγούστου του 2025 στην Ήπειρο δεν ξεκίνησε ιδανικά. Τουναντίον. Ξεκίνησε με φωτιές σε Πρέβεζα, Άρτα, Ζηρό, Άγιο Γεώργιο, Φιλιππιάδα, Γυμνότοπο, Αμμό τοπο και άλλα χωριά. Όμως ποιος θα φανταζόταν την καταστροφή που θα ερχόταν την Τρίτη 12 Αυγούστου, όταν εκείνο το μεσημέρι ξέσπασε πυρκαγιά στην Φιλιππιάδα του Δήμου Ζηρού.
Η φωτιά γρήγορα ξέφυγε και επεκτάθηκε σε πολλά χωριά και άφησε πίσω της μια πληγωμένη κοινωνία, με δασικές εκτάσεις, καλλιέργειες, ελαιώνες, ποιμνιοστάσια, αποθήκες, σπίτια και ζώα να έχουν παραδοθεί στις φλόγες.
Η Παντάνασσα, ένα μικρό χωριό της Φιλιππιάδας, ήταν και αυτό μέρος αυτής της καταστροφής, της βιβλικής καταστροφής. Η σιωπή που κυριαρχεί πλέον δεν είναι ησυχία αλλά είναι απώλεια. Πίσω όμως από τις εικόνες της καταστροφής, υπάρχουν άνθρωποι που πάλεψαν με τις φλόγες, που έμειναν άγρυπνοι για να σώσουν τα σπίτια και τα χωράφια τους, που είδαν τη ζωή τους να αλλάζει μέσα σε λίγα λεπτά. Μέσα σε λίγες ώρες, χάθηκαν κόποι μιας ζωής.
Αγροτικές καλλιέργειες και προσωπικές αναμνήσεις έγιναν παρανάλωμα του πυρός. Το συναίσθημα που κυριαρχεί στους κατοίκους είναι η απογοήτευση, αλλά και η οργή για την έλλειψη επαρκούς πρόληψης και έγκαιρης παρέμβασης. Οι πληγέντες αναζητούν απαντήσεις, άμεση και ουσιαστική στήριξη, σε μια προσπάθεια να σταθούν ξανά στα πόδια τους και να επαναφέρουν την καθημερινότητα σε μια νέα αλλά πιο δύσκολη πραγματικότητα.
Η νύχτα της πύρινης λαίλαπας στη Παντάνασσα
Ο Χρήστος Ζήσης, κάτοικος της Παντάνασσας που έζησε από κοντά τον τρόμο της φωτιάς, μοιράζεται στα “ΠΡΩΙΝΑ ΝΕΑ” τις κρίσιμες στιγμές που εκτυλίχθηκαν, τις σκέψεις του για όσα συνέβησαν αλλά και τις προσδοκίες του για την επόμενη ημέρα.
Μέσα από τη μαρτυρία του, δίνεται φωνή σε έναν τόπο που δοκιμάστηκε σκληρά σε ένα πρωτόγνωρο συμβάν για την περιοχή.
Πώς ξεκίνησε η φωτιά και πως καταλάβατε ότι πλησιάζει στο χωριό σας;
«Εγώ ήμουν στο χωριό κατά τις 5.30 ώρα το απόγευμα της Τρίτης όταν η φωτιά ξεκίνησε από τα λεγόμενα των κατοίκων από τον Γυμνότοπο και κατέβηκε προς τα κάτω. Πήρε φωτιά το βουνό πάνω από την Παντάνασσα, κατέβηκε στη χαραμάδα και πήγαινε προς τον Άγιο Γεώργιο, προς το βουνό και με φορά προς τα Γιάννενα. Σε κάποια στιγμή άλλαξε φορά ο αέρας, από εκεί ξεκίνησε το μαρτύριο για το χωριό γιατί η φωτιά κατευθυνόταν προς τα έργα που ήταν ο σταθμός της ΔΕΗ. Ήρθε στον κάμπο, μια περιοχή που λέμε εμείς και κατά τις 9.30-10.00 μπήκε μέσα στο χωριό».
Θεωρείτε ότι οι εγκαταστάσεις της ΔΕΗ ήταν ένας παράγοντας που πυροδότησαν ή επιδείνωσαν την κατάσταση;
«Αυτό δεν μπορούσαμε να το δούμε εμείς από εκεί που ήμασταν γιατί σε κάποια στιγμή, η αστυνομία ήρθε και μας είπε να εκκενώσουμε τα σπίτια, οπότε φύγαμε και κατεβήκαμε κάτω στα μαγαζιά που είναι η βρύση, που πηγαίνει προς τη λίμνη του Ζηρού. Δεν είχαμε άποψη για να δούμε τι έγινε. Βέβαια, οι εγκαταστάσεις και τα σπίτια εκεί της ΔΕΗ, που ήταν οι υπάλληλοι και ζούσαν με τις οικογένειες τους, έχουν εγκαταλειφθεί εδώ και πολλά χρόνια.»
Ποιες ήταν οι αρχές που κινητοποιήθηκαν στη περιοχή;
«Ήταν η αστυνομία, η πυροσβεστική και τα εναέρια μέσα. Μέχρι που άρχισε να νυχτώνει έριχναν νερό. Από εκεί και μετά, όταν σταμάτησαν τα εναέρια μέσα, πιστεύω ότι την Παντάνασσα την άφησαν στο έλεος του Θεού, διότι δεν υπήρχε ούτε πυροσβεστικό όχημα, ώστε να “κόψει” τη φωτιά προς το χωριό που ερχόταν από τα έργα. Τρία πυροσβεστικά που πέρασαν την επόμενη μέρα, δηλαδή την Τετάρτη, δεν είχαν νερό μέσα και πιστεύω, ότι δεν ήταν από τις δυνάμεις της τοπικής πυροσβεστικής, διότι τα περισσότερα της πυροσβεστικής της Φιλιππιάδος ήταν παροπλισμένα. Από όταν σταμάτησαν εναέρια μέσα και μετά, η Παντάνασσα εγκαταλείφθηκε και βρέθηκε στο έλεος του Θεού, γι’ αυτό η φωτιά πέρασε μέσα στο χωριό. Το 112 ηχούσε συνέχεια. Αν μου έλεγε κάποιος, τι θα δεις το επόμενο πρωί, θα του έλεγα ότι δεν θα υπάρχει το χωριό».
Όταν έρχεται το κακό μέσα στη γειτονιά, μέσα στο σπίτι, τι συναίσθημα μπορεί να νιώθει ένας άνθρωπος;
«Δεν μπορείς να καταλάβεις και να αισθανθείς αυτό το πράγμα, αν δεν το ζήσεις. Ήταν πύρινη κόλαση. Τα συναισθήματα ανάμεικτα γιατί δεν ξέρεις το τι μέλλει γενέσθαι, οπότε μέχρι να έρθει η πληροφόρηση και μέχρι να αλλάξει η “ρότα” του ανέμου, εμείς ήμασταν στα σπίτια μας, απ’ έξω στις αυλές και παρακολουθούσαμε τη φορά και προς τα πού θα πήγαινε. Από τη στιγμή που μας είπαν να εκκενώσουμε το χωριό, πιστεύω ότι δεν λειτούργησε η Πυροσβεστική Υπηρεσία και ειδικά όταν έφυγαν τα ένα αέρια μέσα. Στην εντολή εκκένωσης έφυγαν όλοι, με το που πέρασε η αστυνομία και ειδοποίησε, δεν έμεινε κανείς στο χωριό, κατεβήκαμε κάτω στον δρόμο και διασκορπίστηκαν οι κάτοικοι, άλλοι προς το πρώην στρατόπεδο, άλλοι πήγαν στην Φιλιππιάδα, άλλοι στην Άρτα».
Από την Τρίτη το βράδυ μείνατε χωρίς νερό και ρεύμα;
«Από νωρίτερα. Πέντε και μισή το απόγευμα που ήμουν στο χωριό, δεν υπήρχε ούτε νερό ούτε ρεύμα. Ακόμα και τώρα (μεσημέρι Πέμπτης) δεν υπάρχει ούτε ρεύμα ούτε νερό».
Τι εκτίμηση μπορεί να κάνετε για ένα “μίνι” απολογισμό;
«Ολοσχερώς κάηκαν 13 σπίτια, που δεν μπορούν να μείνουν μέσα οι συγχωριανοί. Η περιοχή θυμίζει «Μάτι». Ο ξάδερφος μου έχασε και τα δύο σπίτια, ένας θείος μου έχασε και τα δύο σπίτια ένα το δικό του και ένα το παιδιού του. Εμένα κάηκαν 3 με 3,5 στρέμματα με ελιές. Από άλλες εγκαταστάσεις, χάθηκε ένας στάβλος με ζώα ενός συγχωριανού, ένας άλλος δεν πρόλαβε να πάρει τα μηχανήματα για τα ακτινίδια».
Τι άφησε πίσω η πυρκαγιά;
«Μας άφησε το συναίσθημα, της πραγματικότητας, ότι εδώ υπάρχει καμένη γη. Δεν το φανταζόμασταν. Αυτά που βλέπαμε σε άλλα μέρη της Ελλάδος ή στον κόσμο μέσω τηλεοράσεων, το βιώσαμε κι εμείς. Θα ήθελα ο καθένας για το χωριό του, για την περιοχή του να καθαρίζει και να μην αφήνει τίποτα στην τύχη του γιατί η κακιά στιγμή δεν αργεί. Δεν ήταν ακαθάριστα αλλά υπάρχουν πολλά πουρνάρια που “πήραν” κατευθείαν».
Στη Πάτρα υπήρξαν συλλήψεις για εμπρησμό, θεωρείτε ένα τέτοιο ενδεχόμενο να είναι ορατό και στη περιοχή;
«Ναι, έτσι πιστεύω».
Οι σκέψεις σας για το μέλλον;
«Πάνω από όλα να υπάρχουν οι ζωές, να μην υπάρχει ανθρώπινη απώλεια, όλα τα άλλα μπορούν να γίνουν. Σε μερικές περιπτώσεις, όμως, δεν αξίζει.»
Η βοήθεια του Δήμου ποια ήταν;
«Η προσφορά του ήταν μηδέν και λυπάμαι για αυτό το πράγμα διότι έπρεπε πρώτα να μαλώσουμε με τον δήμαρχο που περνούσε μέσα στην Παντάνασσα για να φέρει έστω και νερό στον κόσμο να ξεδιψάσει».
Συνέντευξη στον ΑΓΓΕΛΟ ΜΠΑΡΚΑ, από την Εφημερίδα «ΠΡΩΙΝΑ ΝΕΑ», 15/08/2025
Αριθμός Μ.Η.Τ.: 232375 